Historia kościoła i parafii p.w. św. Marcina w Łużnej
Parafia powstała w drugiej połowie XIV wieku. Pierwsza wzmianka o parafii pochodzi z roku 1470 /Długosz, Lib. benef. II,/ Wieś wspomniana, u Długosza, jako «Lyusznya«. W tym czasie istniał już drewniany kościół, pod tym samym, co dziś wezwaniem.
Szkoła istniała już w roku 1595, a Szpital w r.1767. Obecny kościół zbudowano w latach 1865 – 1872. Był on kilkakrotnie odnawiany, zwłaszcza po uszkodzeniach w czasie pierwszej wojny światowej.
Kościół neogotycki, z cegły, z użyciem kamienia. Trzynawowy, bazylikowy, z węższym prezbiterium, przy którym, w przedłużeniu naw bocznych symetryczne kaplice. Od frontu dwie wieże, w górnych kondygnacjach ośmioboczne. Sklepienia krzyżowo-żebrowe. Polichromia wnętrza figuralna i ornamentalna /1956-58/. Wyk. M. Makarewicz, S. Westwalewicz, J. Bereś. Odnowiona i uzupełniona w r. 2002-2003. Ołtarz główny neogotycki z 2 poł. XIX w., w nim rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego. Dwa ołtarze boczne (na ścianach) z tego samego okresu. Dwa ołtarze w kaplicach, późnobarokowe z XVIII w., pochodzące z Żółkwi, ofiarowane przez tamtejszego proboszcza ks. J. Nowakowskiego, który był uprzednio proboszczem w Łużnej. W kaplicy bocznej, w ołtarzu, późnorenesansowy obraz, malowany na desce, Matki Bożej w typie „Śnieżnej”, pochodzący z końca XVI w. W Kronikach wymieniany, jako „łaskami słynący”. W tęczy krucyfiks barokowy z XVII w.